Al tientallen jaren is de verharding van Vlaanderen een veelbesproken onderwerp met het schokkende feit dat Vlaanderen met 16% verharding het meest ondoordringbare grondgebied in heel Europa is. Rondom de grootsteden Brussel (centrum Brussel behoort niet tot de weergegeven cijfers), Antwerpen en Gent kan dit lokaal oplopen tot een verhardingsgraad van 30%. Vlamingen staan steeds minder in verbinding met de Vlaamse natuur.
Maar waarom is verharding zulk een groot probleem?
Mensen in de grote steden zullen kunnen beamen dat tijdens stormachtig weer, waarbij grote hoeveelheden neerslag op een zeer korte tijd uit de hemel valt, je door de straten van de stad kan zwemmen of varen. Kelders die vaker onder water komen te staan, met grote financiële gevolgen voor de werkende mens. Door het ondoordringbaar maken van bodems door het aanleggen van wegen, parkings en gebouwen, kan neerslag niet meer in de bodem infiltreren, worden grondwaterreserves niet meer aangevuld, is er een directe afstroming richting riolering en blijft water aan de oppervlakte staan. Wordt dit probleem niet aangepakt, zullen overstromingen in de agglomeratie een nieuw ‘normaal’ worden.
Om dit tegen te gaan is de betonstop in 2040 het leven ingeroepen. Een stap in de goede richting denken we dan!
Dit moet echter met een bepaalde voorzichtigheid benaderd worden, om verschillende redenen. De initiatieven hieromtrent liggen momenteel bij lokale overheden, zonder gecoördineerde richtlijnen vanuit de provincies of de Vlaamse regering. Dagelijks wordt er nog steeds 6ha open ruimte met beton overgoten en wordt de versnippering van onze natuur meer en meer een reëel probleem.
Momenteel is er nog 80.000ha aan vrije, goedgekeurde bouwgrond aanwezig, wat bijna evenveel oppervlakte is (89.202ha) als het totaal aan beheerde natuur in 2018 in heel Vlaanderen! Er zijn zeker geen 80.000ha nodig om voldoende huisvesting te voorzien volgens de verwachte bevolkingsstijging.
De grote versnippering van Vlaamse natuur bedreigt onze samenleving op veel verschillende manieren, van levenskwaliteit en mentale gezondheid tot verlies van goederen en financiële investeringen in immobiliën.
Daarom doet Ecoduct een oproep om op je eigen terreinen te bekijken wat de mogelijkheden zijn, bewust voor doordringbare materialen te kiezen bij de aanleg van nieuwe parkings, of bij renovatiewerken te kijken naar waar jij jouw bijdrage kan leveren. Want iedere bijdrage is voor onze natuur goud waard.
Versnippering is één van de grootste bedreigingen voor onze lokale biodiversiteit, daarom dat wij met man en macht aan de slag gaan om voor verbindingen tussen natuurgebieden te zorgen. Want dat is exact wat je doet wanneer je een ecologische tuin aanlegt of jouw bedrijventerrein herinricht. Je creëert zogenaamde stepstones of stapstenen in het Vlaamse landschap. Wat nooit vergeten mag worden is dat preventieve maatregelen zoals grondeigenaars vergoeden omdat hun grond niet bebouwd mag worden, steeds goedkoper zal zijn dan achteraf de ontstane problematiek op te lappen met een halfklevende plakker. De ecosysteemdiensten geleverd door de natuur zijn van onbetaalbare waarde.
Wil jij weten waar jij een bijdrage kan leveren?
Vraag het ons!
Want iedereen met kleine of grote terreinen, heeft grote mogelijkheden.
Emily
Wadi op het terrein van AED Studios, Lint.
Bronnen